Θυμάμαι μια χρονιά που επειδή έχασε τον μπαμπά της μια φίλη μου δεν έβαλα κι εγώ λαμπάκια τα Χριστούγεννα έξω από το σπίτι.
Την επόμενη χρονιά είχα ακόμα ενοχές και έβαλα σε ένα απόμερο σημείο που δεν φαινότανε από τον δρόμο.
Τώρα είναι η καραντίνα, η κρίση μετά την κρίση και η εποχή που πολλοί χάνουν τις δουλειές τους ή σκέφτονται να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους.
Και ξαφνικά είναι τα λαμπάκια σύμβολο παράλογης ευτυχίας και αδικαιολόγητης χαράς; Είτε ανάψουν είτε όχι η αλήθεια δεν αλλάζει. Όμως η καθημερινότητα ομορφαίνει και μας φωνάζει ότι η ζωή συνεχίζεται και να σηκωθούμε πάνω χωρίς γκρίνιες και να συνεχίσουμε.
Αν κάτι μας δείχνει προς τη διάθεση να παλέψουμε είναι σύμμαχος. Τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια είναι ένας σύμμαχος. Δεν είναι αφέλεια και ασυνειδησία.
Ανάψτε τα
コメント