Και ήρθαν οι μέρες που δεν χρειάζεται να διαλέξουμε ρούχα για την επόμενη μέρα. Ούτε να ξοδέψουμε βενζίνη ή να βρίσουμε αυτόν που σταματάει και κλείνει τον δρόμο γιατί έτσι τον βολεύει. Και βέβαια ούτε να ξυπνήσουμε νωρίτερα. Γιούπι! Σωστά;
Ναι αλλά… όταν μας καλούν πρέπει να τρέχουμε να κλείνουμε τις πόρτες στο σπίτι για να μην ακουστεί ο/η σύντροφος που μιλάει δυνατά στη δική του/της τηλεδιάσκεψη. Πρέπει να βρούμε δικαιολογίες πειστικές σε ένα παιδί που ζητά την προσοχή μας αφού δεν έχουμε φύγει.
Α, και το σπίτι δείχνει σκονισμένο κι ακατάστατο στο φως της ημέρας. Το ψυγείο έχει μόνο γάλα και τυρί του τοστ ενώ το πλυντήριο στύβει με περισσότερο θόρυβο απ όσο είχαμε φανταστεί.
Και το wifi σέρνεται. ΞΑΝΑ!
Τελικά, δουλειά μιας ώρας μπορεί να πάρει τέσσερις με διακοπές. Χαλάει το μελάνι του εκτυπωτή, τελειώνουν οι μπαταρίες στο ποντίκι, τίποτα δεν είναι ανοιχτό να τα αντικαταστήσουμε.
Μήπως τώρα εκτιμάμε λίγο περισσότερο τις μαμάδες που αποφάσισαν να μείνουν σπίτι; Μήπως πρέπει να θυμηθούμε να πούμε ευχαριστώ στους τεχνικούς στη δουλειά; Και μήπως να σεβόμαστε για λίγη ώρα τον προσωπικό χώρο του άλλου;
Κατά τ άλλα, μόνο καθαρά μπλουζάκια χρειαζόμαστε. Ευτυχώς η πιτζάμα δεν φαίνεται (αλίμονο σε όσους έχουν γιάλινα τραπέζια!)
Kommentare